გილოცავთ ახალ, 2014 წელს!

მეც მინდა 2014 წელი მოგილოცოთ. ჩამოვარაკრაკე სურვილები. ვის რა გინდათ, თქვენ აირჩიეთ. გისურვებთ, რომ 2014 წელს:

• 2014 საათი ძალიან პროდუქტიულად გემუშაოთ
• 2014 კარგი იდეა მოგსვლოდეთ
• 2014 ჯერ გეკოცნოთ, ჩახუტებოდით და მოფერებოდით საყვარელ, ახლობელ ადამიანებს
• 2014 ლარით მოგმატებოდეთ ხელფასი
• 2014 გრამი წონა მოგეკლოთ თვეში ჯანსაღი კვებით და ვარჯიშით
• 2014 კმ გაგერბინოთ წელს (დღეში 6კმ გამოდის დაახლოებით) 
• 2014 ადამიანს დახმარებოდით და გვერდში დადგომოდით
• 2014 კარგი ამბავი გაგეგოთ და გულით გაგხარებოდეთ
• 2014 ღიმილი გეჩუქებინოთ ნაცნობებისა და უცნობებისათვის
• 2014 ხალისიანი სტატუსი წაგეკითხოთ და დაგეწეროთ
• 2014 ახალი ბიზნესის / საწარმოს გახსნის შესახებ გაგეგოთ საქართველოში
• 2014 წლის წინ ჩვენთვის ჯვარცმული უფალი შეგეწიოთ! 

თქვენ დაამატეთ სურვილები და ყველას ერთად აგვისრულდება!

ხერხი სჯობია ღონესა...

როგორც ზოგიერთმა თქვენგანმა უკვე იცის, ცოტა ხნის წინ დავანებე თავი მუდმივ სამსახურს.

ძირითადად, ორი რამ მამოძრავებს: პირველი - მინდა ისეთი რამე გავაკეთო, რასაც “ღირსეულ” საქმედ ჩავთვლი (სულს მივხედო) და მეორე - მჭირდება მეტი თავისუფალი დრო ბევრი პირადი რამისთვის (პენსია :).

ერთ-ერთი, რაც გასული თვენახევრის (რაც ნაკლები დატვირთვით ვმუშაობ) განმავლობაში შევამჩნიე არის “ბევრი მუშაობის ლომკა”. ანუ, პერიოდულად, როდესაც ჩემს ახალ რეჟიმში ვმუშაობ (რომელიც მნიშვნელოვნად განსხვავდება ადრინდელი, კორპორატიული, სტილისგან), ვგრძნობ სინდისის ქენჯნას, რომ “საკმარისს არ ვმუშაობ”.

ჰოდა, გადავწყვიტე დამეწერა ჩემი მოსაზრებები და თქვენი აზრიც მეკითხა იმაზე, თუ რამდენია “საკმარისი” მუშაობა.

პირველ რიგში, უნდა გავარკვიოთ, რას ნიშნავს “კარგად” ან “პროდუქტიულად” მუშაობა. ყველა წიგნში, რაც ამ თემას ეხება, სწერია, რომ “კარგი მუშაობა” არის დასახული მნიშვნელოვანი (smart და ა.შ.) შედეგის მიღწევა რესურსების (მათ შორის, ალბათ, ჩვენი დროის) ოპტიმალური გამოყენებით.

თქვენი არ ვიცი, მაგრამ მე მეჩვენება, რომ ეს განმარტება ნიშნავს, რომ კარგი მუშაობა არის “ჭკვიანურად” ქცევა და არა “მძიმედ შრომა”. ყველას გაგვიგია ინგლისური “Work Smarter, Not Harder” და ქართული “ხერხი სჯობია ღონესა, თუ კაცი მოიგონებსა”... ნუთუ, ბავშვობაში ბევრჯერ გაგონილი ეს გამოთქმა, მხოლოდ შრომის გაკვეთილებს უკავშირდებოდა და არა ყოველდღიურ სამსახურს?!...

ახლა, დავფიქრდეთ, როგორ გამოიყურება და რისგან შედგება “ხერხით ღონის ჩანაცვლების” (ანუ, Replacing Hard Work with Smart One) პროცესი. როგორც არ ვეცადე, ჭკვიანურად (იგივე - ახლებურად) მუშაობის პროცესი ფიქრთან და ახლის შემეცნებასთან გამომდის დაკავშირებული.

ფიქრზე და შემეცნებაზე, ერთ-ერთი ყველაზე მარტივი ამბავი დიდი ფიზიკოსის - ნილს ბორის - ლაბორატორიაში მოხდა.

მოკლედ, პროფესორი ბორის ლაბორატორიაში (თეორიული ფიზიკის ინსტიტუტში, რომელსაც იგი ხელმძღვანელობდა) მოხვედრა ნებისმიერი ახალგაზრდა ფიზიკოსისთვის ოცნების საზღვარს სცდებოდა. ჰოდა, როდესაც მის სახელგანთქმულ ლაბორატორიაში ვაკანსია გამოცხადდა, ერთ პოზიციაზე ათასობით (!!!) ნიჭიერი ახალგაზრდა ფიზიკოსის განაცხადი გაჩნდა.

ერთ-ერთ მათგანს, რომელიც ამ პოზიციისთვის აირჩიეთ, არ სჯეროდა წვეული პატივისა და ბედნიერების. ძლივს დაიცადა იმ ორშაბათამდე, როდესაც სამსახურში უნდა გასულიყო და 8 საათზე, ყველაზე პირველი, მივიდა (სამუშაო 9-ზე იწყებოდა). 8:45-ზე მისულმა ბორმა შენიშნა ერთადერთი მასზე ადრე მისული თანამშრომელი და მიმართა: - “მუშაობთ?!”. - “დიახ, სერ” - მიუგო გაბადრულმა დამწყებმა. დაუჯერებელი იყო, რომ “თვით ნილს ბორმა” ახალი თანამშრომელი პირველივე დღეს შენიშნა. საღამოს 8-სთვის სახლში მიმავალ ბორს ისევ ერთადერთი კაცი მოხვდა თვალში ლაბორატორიაში - ჩვენი ახალმოსული. - მუშაობთ?! - იკითხა პროფესორმა. - დიახ, სერ - უპასუხა ახალგაზრდამ.

მეორე და მესამე დღეს იგივე განმეორდა. საღამოს ბორმა კიდევ ერთხელ ჰკითხა: - მუშაობთ?!. - დიახ, სერ - მიუგო აღფრთოვანებულმა ფიზიკოსმა. - საოცარია! - გაიკვირვა ბორმა - ფიქრს როდისღა ახერხებთ, თუ სულ მუშაობთ?!

ამ ისტორიის გენიალური სიმარტივე (ისევე, როგორც ბორის დანარჩენი ნააზრევის) ცხადია. შეუძლებელია იფიქრო (და, მით უმეტეს, ახალი რამ მოიფიქრო) ხანგრძლივი, ყოველდღიური შრომის პროცესში.

მაშინ როდის უნდა ვიფიქროთ, მივაგნოთ ხერხებს და გავხდეთ უკეთესი პროფესიონალები?

დილით, სამსახურამდე? უმეტესი ჩემს ნაცნობს დილის საათებში “თავისუფალი” სულ 10-15 წუთი აქვს როდესაც ჩაის სვამს ან წვერს იპარსავს. ეს, აშკარად არაა საკმარისი.

საღამოს, სამსახურის შემდეგ? უმეტესი ჩვენგანი ისეთი დაკავებულია (30 წლამდე ასაკში) ან ისეთი დაღლილია (თუ 30 წლის შემდეგაა), რომ ამ პერიოდში ბევრი არაფრის გაკეთება შეუძლია. ასეც რომ არ იყოს, ოჯახთან და მეგობრებთან ურთიერთობაც ხომ აუცილებელია ჩვენი სულიერი ჯანმრთელობისთვის?!

ჰოდა, გამოდის, რომ ფიქრისთვის გამოყოფილი შუალედები არის 10-15 წუთიანი პაუზები სამსახურში, ყავის დალევის ან სიგარეტის მოწევის დროს. ამ დროს კი, ძირითადად, ხალხნრავლობაში ვართ და ვცდილობთ სამსახურის საქმეებისგან თავი გავითავისუფლოთ.

მოკლედ, “ხერხი კი სჯობია ღონესა”, მაგრამ, ჩვენს რიტმში, ძალიან საეჭვოა “რომ კაცი მოიგონებსა”.

ამაზე ფიქრში გავიხსენე, თუ როგორ მიაღწიეს ჩემმა ნაცნობმა პროფესიონალებმა დღევანდელ (ძალიან კარგ) შედეგებს. უმეტეს შემთხვევაში, მათთან საუბარში, აღმოჩნდა, რომ მათ გაუმართლათ და ისეთ ადგილებში მოუხდათ მუშაობა, სადაც ფიქრის, კითხვის და ექსპერიმენტების ჩატარების დრო და საშუალება ჰქონდათ (პირველ რიგში, ამ ყველაფრის სურვილი ჰქონდათ, რა თქმა უნდა).

დღევანდელ ბიზნეს და სახელმწიფო სექტორში, სადაც ჩემი მეგობრები მუშაობენ, ხშირ შემთხვევაში, ბატონობს “Hard Work” (ანუ, მძიმე შრომის) კულტურა, რომელიც, ერთი შეხედვით, პროფესიული განვითარებისთვისა და წინსვლისთვის საუკეთესო არაა. არადა, თუ გვინდა, რომ მართლა “გამორჩეულ” შედეგებს მივაღწიოთ როგორც პირადად ჩვენ, ასევე ჩვენმა ორგანიზაციებმა და ქვეყანამ, “ჭკვიანურად” მუშაობა და ევოლუცია სხვაზე გაცილებით მეტად გვჭირდება.

ასევე, გამოდის, რომ სასარგებლოც ისაა (შედეგების მიღწევის და კარიერული წინსვლის თვალსაზრისით), რაც, ამავე დროს, სასიამოვნოა ინტელექტუალური განვითარების მოყვარულთათვის.

ჩემი აზრით, ყველა ჩვენგანი უნდა დაფიქრდეს “რამდენი მუშაობაა კარგი”. როდის და როგორ უნდა გამოვნახოთ საშუალება, რომ ვიფიქროთ, ვიკითხოთ, ვისაუბროთ და ვიმუშავოთ “ხერხის მოსაგონებლად” და ჩვენი საქმით სიამოვნების მისაღებად.

რას ფიქრობთ?

დაიქირავეთ სვანები!

ეს პოსტი, სათაურიდან გამომდინარე, შეიძლება ჩემი მეორე ბლოგისთვის (ანეკდოტები) განკუთვნილი გეგონოთ, მაგრამ ნუ იჩქარებთ...

საუბარია სამახსოვრო აბრევიატურაზე SWAN, რომელიც თანამშრომლების შერჩევის საქმეში კარგადაა ცნობილი.

S(mart) - საზრიანი. საზრიანობა არის ინტელექტუალური შესაძლებლობების, იუმორის გრძნობის, გონებამახვილობისა და სითამამის ნარევი. საზრიან ადამიანს კარგად უნდა გამოსდიოდეს გამოცანებს (და არა ამოცანების) ამოხსნა, სწრაფად უნდა იგებდეს რთულ ისტორიას, სვამდეს ბევრ "ჭკვიანურ" შეკითხვას. კარგია, რომ ეს ყველა თვისება შემოწმებადია ჩაღრმავებული გასაუბრებისას.

W(ork Hard) - დაუზარელი, მშრომელი. მნიშვნელოვანია, რომ ეს არ ნიშნავს ადამიანს, რომელიც "ბევრს მუშაობს", არამედ ისეთ ადამიანს, ვისაც, თუ ჩათვალა, რომ "საქმეს სჭირდება", შეუძლია ბევრი მუშაობა. ასეთი ადამიანები, ხშირად, სიამაყით იხსენებენ ისეთ შემთხვევებს პროფესიული ცხოვრებიდან, როდესაც ბევრი მუშაობა მოუხდათ და კარგ შედეგებს მიაღწიეს. გასაუბრებისას ძალიან სასარგებლო და საინტერესოა იმის მოსმენა, რასაც ადამიანი პროფესიული თვალსაზრისით ყველაზე "ტკბილ მოგონებებად" თვლის.

A(mbitious) - ამბიციური. ძალიან მნიშვნელოვანია, რომ ადამიანს ჰქონდეს "მამოძრავებელი იდეა", რომლის მიღწევაც, მათი აზრით, ცხოვრებას აზრს შესძენს და სხვებისგან გამოარჩევს. ზოგისთვის ეს კარიერული განვითარებაა (დაწინაურება), ზოგისთვის - მატერიალური წინსვლა, ზოგისთვის - საინტერესო საქმე, ზოგისთვის - თანამდებობის დასახელება. ამბიციურობა ძალზე მნიშვნელოვანია რთულ სიტუაციებში და კონკურენტული შეჯიბრის თვალსაზრისით, რომელიც თანამედროვე ორგანიზაციის განუყრელი კომპონენტია.

N(ice) - კარგი (სასიამოვნო) ადამიანი. როგორც სკოლაში და ოჯახში გვასწავლიდნენ, პირველ რიგში, კარგი ადამიანი უნდა იყო და მერე - პროფესიონალი. ეს ძალიან ფუნდამენტური საკითხია, რომელსაც მრავალი ჩვენგანი საკმარის ყურადღებას არ უთმობს. თანაც უფროსთან ყველა სასიამოვნო ადამიანია. ჩვენ უნდა დავრწმუნდეთ, რომ კანდიდატი იმათთვისაც კარგია ვისაც მათთვის არაფრის გაკეთება (ან გაფუჭება) შეუძლია. ეს კომპონენტი, ალბათ, გასაუბრებისას ყველაზე რთული დასადგენია და შემრჩევის გამოცდილ თვალს მოითხოვს.

მხოლოდ ამ ოთხი თემის გააზრების შემდეგ იწყება ცოდნა-გამოცდილების ნაწილი.

ჩემი აზრით, ეს მარტივი წესი "ოქროს გასაღებია" ნებისმიერისთვის, ვინც არ დაიზარებს და დაიწყებს მის გამოყენებას.

ასევე, საინტერესო იქნება დაწეროთ თქვენი არსებული საუკეთესო (და არცთუ საუკეთესო) თანამშრომლების სახელები და გააანალიზოთ ისინი SWAN-ობის კრიტერიუმებით. შედეგი, მე მგონი, ძალიან თვალსაჩინო იქნება!

წარმატებას გისურვებთ!

Nozbe.com - საუკეთესო Task Management (GTD) ინსტრუმენტი

Nozbe.com არის საუკეთესო Task Management (GTD) ინსტრუმენტი.

განსაკუთრებით მოსახერხებელია Apple-ისტებისთვის. აქვს ძალიან კარგი ვებ-ინტერფეისი (offline რეჟიმით), ასევე iPhone/iTouch და iPad აპლიკაციები.

Managing and Motivating: Five Ingredients

Thousands of employees were interviewed about what they considered to be a “great place to work.” The answers they gave were different from what the managers expected.  First Ingredient The first ingredient of a good job was "challenging, interesting work." This is work that kept the employee busy and involved all day long.  Second Ingredient The second ingredient was a feeling of being “in the know.” A good job was defined as one where the employee felt that he or she was fully informed on what was happening in the company. The employee felt like an insider, like an important part of a larger group.  Third Ingredient The third ingredient of a great place to work was a “high trust” environment. This was defined as a job where a person could feel free to do his or her best and to make mistakes, without being criticized or fired. When employees felt that they were free to make mistakes with no punishment or hostility, they enjoyed their work much more, became more creative, and worked more effectively with other people.  Fourth Ingredient The fourth ingredient in a good job was a caring boss and friendly co-workers. Often, the human environment was more important than anything else. People like to work in a place where they get along well with everyone. The happier they felt their work relationships, the better they worked, the lower the level of absenteeism was, and the more productive they were.  Fifth Ingredient The fifth ingredient for a good job turned out to be good pay and opportunities for promotion and advancement. To the surprise of many managers, the issue, of pay was number five among factors that constituted a good job or a great place to work. Psychologists have found that a certain level of pay is essential for people to feel comfortable with their jobs, but above that level, it does not have much motivational impact. It is only when pay is sub-standard or below what would normally be expected for such a job that it becomes a de-motivating influence.

Meetings - great alternative to work!

RSA Animate - Changing Education Paradigms

ძალიან საინტერესო და დამაფიქრებელი საუბარი განათლებაზე!