ხერხი სჯობია ღონესა...

როგორც ზოგიერთმა თქვენგანმა უკვე იცის, ცოტა ხნის წინ დავანებე თავი მუდმივ სამსახურს.

ძირითადად, ორი რამ მამოძრავებს: პირველი - მინდა ისეთი რამე გავაკეთო, რასაც “ღირსეულ” საქმედ ჩავთვლი (სულს მივხედო) და მეორე - მჭირდება მეტი თავისუფალი დრო ბევრი პირადი რამისთვის (პენსია :).

ერთ-ერთი, რაც გასული თვენახევრის (რაც ნაკლები დატვირთვით ვმუშაობ) განმავლობაში შევამჩნიე არის “ბევრი მუშაობის ლომკა”. ანუ, პერიოდულად, როდესაც ჩემს ახალ რეჟიმში ვმუშაობ (რომელიც მნიშვნელოვნად განსხვავდება ადრინდელი, კორპორატიული, სტილისგან), ვგრძნობ სინდისის ქენჯნას, რომ “საკმარისს არ ვმუშაობ”.

ჰოდა, გადავწყვიტე დამეწერა ჩემი მოსაზრებები და თქვენი აზრიც მეკითხა იმაზე, თუ რამდენია “საკმარისი” მუშაობა.

პირველ რიგში, უნდა გავარკვიოთ, რას ნიშნავს “კარგად” ან “პროდუქტიულად” მუშაობა. ყველა წიგნში, რაც ამ თემას ეხება, სწერია, რომ “კარგი მუშაობა” არის დასახული მნიშვნელოვანი (smart და ა.შ.) შედეგის მიღწევა რესურსების (მათ შორის, ალბათ, ჩვენი დროის) ოპტიმალური გამოყენებით.

თქვენი არ ვიცი, მაგრამ მე მეჩვენება, რომ ეს განმარტება ნიშნავს, რომ კარგი მუშაობა არის “ჭკვიანურად” ქცევა და არა “მძიმედ შრომა”. ყველას გაგვიგია ინგლისური “Work Smarter, Not Harder” და ქართული “ხერხი სჯობია ღონესა, თუ კაცი მოიგონებსა”... ნუთუ, ბავშვობაში ბევრჯერ გაგონილი ეს გამოთქმა, მხოლოდ შრომის გაკვეთილებს უკავშირდებოდა და არა ყოველდღიურ სამსახურს?!...

ახლა, დავფიქრდეთ, როგორ გამოიყურება და რისგან შედგება “ხერხით ღონის ჩანაცვლების” (ანუ, Replacing Hard Work with Smart One) პროცესი. როგორც არ ვეცადე, ჭკვიანურად (იგივე - ახლებურად) მუშაობის პროცესი ფიქრთან და ახლის შემეცნებასთან გამომდის დაკავშირებული.

ფიქრზე და შემეცნებაზე, ერთ-ერთი ყველაზე მარტივი ამბავი დიდი ფიზიკოსის - ნილს ბორის - ლაბორატორიაში მოხდა.

მოკლედ, პროფესორი ბორის ლაბორატორიაში (თეორიული ფიზიკის ინსტიტუტში, რომელსაც იგი ხელმძღვანელობდა) მოხვედრა ნებისმიერი ახალგაზრდა ფიზიკოსისთვის ოცნების საზღვარს სცდებოდა. ჰოდა, როდესაც მის სახელგანთქმულ ლაბორატორიაში ვაკანსია გამოცხადდა, ერთ პოზიციაზე ათასობით (!!!) ნიჭიერი ახალგაზრდა ფიზიკოსის განაცხადი გაჩნდა.

ერთ-ერთ მათგანს, რომელიც ამ პოზიციისთვის აირჩიეთ, არ სჯეროდა წვეული პატივისა და ბედნიერების. ძლივს დაიცადა იმ ორშაბათამდე, როდესაც სამსახურში უნდა გასულიყო და 8 საათზე, ყველაზე პირველი, მივიდა (სამუშაო 9-ზე იწყებოდა). 8:45-ზე მისულმა ბორმა შენიშნა ერთადერთი მასზე ადრე მისული თანამშრომელი და მიმართა: - “მუშაობთ?!”. - “დიახ, სერ” - მიუგო გაბადრულმა დამწყებმა. დაუჯერებელი იყო, რომ “თვით ნილს ბორმა” ახალი თანამშრომელი პირველივე დღეს შენიშნა. საღამოს 8-სთვის სახლში მიმავალ ბორს ისევ ერთადერთი კაცი მოხვდა თვალში ლაბორატორიაში - ჩვენი ახალმოსული. - მუშაობთ?! - იკითხა პროფესორმა. - დიახ, სერ - უპასუხა ახალგაზრდამ.

მეორე და მესამე დღეს იგივე განმეორდა. საღამოს ბორმა კიდევ ერთხელ ჰკითხა: - მუშაობთ?!. - დიახ, სერ - მიუგო აღფრთოვანებულმა ფიზიკოსმა. - საოცარია! - გაიკვირვა ბორმა - ფიქრს როდისღა ახერხებთ, თუ სულ მუშაობთ?!

ამ ისტორიის გენიალური სიმარტივე (ისევე, როგორც ბორის დანარჩენი ნააზრევის) ცხადია. შეუძლებელია იფიქრო (და, მით უმეტეს, ახალი რამ მოიფიქრო) ხანგრძლივი, ყოველდღიური შრომის პროცესში.

მაშინ როდის უნდა ვიფიქროთ, მივაგნოთ ხერხებს და გავხდეთ უკეთესი პროფესიონალები?

დილით, სამსახურამდე? უმეტესი ჩემს ნაცნობს დილის საათებში “თავისუფალი” სულ 10-15 წუთი აქვს როდესაც ჩაის სვამს ან წვერს იპარსავს. ეს, აშკარად არაა საკმარისი.

საღამოს, სამსახურის შემდეგ? უმეტესი ჩვენგანი ისეთი დაკავებულია (30 წლამდე ასაკში) ან ისეთი დაღლილია (თუ 30 წლის შემდეგაა), რომ ამ პერიოდში ბევრი არაფრის გაკეთება შეუძლია. ასეც რომ არ იყოს, ოჯახთან და მეგობრებთან ურთიერთობაც ხომ აუცილებელია ჩვენი სულიერი ჯანმრთელობისთვის?!

ჰოდა, გამოდის, რომ ფიქრისთვის გამოყოფილი შუალედები არის 10-15 წუთიანი პაუზები სამსახურში, ყავის დალევის ან სიგარეტის მოწევის დროს. ამ დროს კი, ძირითადად, ხალხნრავლობაში ვართ და ვცდილობთ სამსახურის საქმეებისგან თავი გავითავისუფლოთ.

მოკლედ, “ხერხი კი სჯობია ღონესა”, მაგრამ, ჩვენს რიტმში, ძალიან საეჭვოა “რომ კაცი მოიგონებსა”.

ამაზე ფიქრში გავიხსენე, თუ როგორ მიაღწიეს ჩემმა ნაცნობმა პროფესიონალებმა დღევანდელ (ძალიან კარგ) შედეგებს. უმეტეს შემთხვევაში, მათთან საუბარში, აღმოჩნდა, რომ მათ გაუმართლათ და ისეთ ადგილებში მოუხდათ მუშაობა, სადაც ფიქრის, კითხვის და ექსპერიმენტების ჩატარების დრო და საშუალება ჰქონდათ (პირველ რიგში, ამ ყველაფრის სურვილი ჰქონდათ, რა თქმა უნდა).

დღევანდელ ბიზნეს და სახელმწიფო სექტორში, სადაც ჩემი მეგობრები მუშაობენ, ხშირ შემთხვევაში, ბატონობს “Hard Work” (ანუ, მძიმე შრომის) კულტურა, რომელიც, ერთი შეხედვით, პროფესიული განვითარებისთვისა და წინსვლისთვის საუკეთესო არაა. არადა, თუ გვინდა, რომ მართლა “გამორჩეულ” შედეგებს მივაღწიოთ როგორც პირადად ჩვენ, ასევე ჩვენმა ორგანიზაციებმა და ქვეყანამ, “ჭკვიანურად” მუშაობა და ევოლუცია სხვაზე გაცილებით მეტად გვჭირდება.

ასევე, გამოდის, რომ სასარგებლოც ისაა (შედეგების მიღწევის და კარიერული წინსვლის თვალსაზრისით), რაც, ამავე დროს, სასიამოვნოა ინტელექტუალური განვითარების მოყვარულთათვის.

ჩემი აზრით, ყველა ჩვენგანი უნდა დაფიქრდეს “რამდენი მუშაობაა კარგი”. როდის და როგორ უნდა გამოვნახოთ საშუალება, რომ ვიფიქროთ, ვიკითხოთ, ვისაუბროთ და ვიმუშავოთ “ხერხის მოსაგონებლად” და ჩვენი საქმით სიამოვნების მისაღებად.

რას ფიქრობთ?

დაიქირავეთ სვანები!

ეს პოსტი, სათაურიდან გამომდინარე, შეიძლება ჩემი მეორე ბლოგისთვის (ანეკდოტები) განკუთვნილი გეგონოთ, მაგრამ ნუ იჩქარებთ...

საუბარია სამახსოვრო აბრევიატურაზე SWAN, რომელიც თანამშრომლების შერჩევის საქმეში კარგადაა ცნობილი.

S(mart) - საზრიანი. საზრიანობა არის ინტელექტუალური შესაძლებლობების, იუმორის გრძნობის, გონებამახვილობისა და სითამამის ნარევი. საზრიან ადამიანს კარგად უნდა გამოსდიოდეს გამოცანებს (და არა ამოცანების) ამოხსნა, სწრაფად უნდა იგებდეს რთულ ისტორიას, სვამდეს ბევრ "ჭკვიანურ" შეკითხვას. კარგია, რომ ეს ყველა თვისება შემოწმებადია ჩაღრმავებული გასაუბრებისას.

W(ork Hard) - დაუზარელი, მშრომელი. მნიშვნელოვანია, რომ ეს არ ნიშნავს ადამიანს, რომელიც "ბევრს მუშაობს", არამედ ისეთ ადამიანს, ვისაც, თუ ჩათვალა, რომ "საქმეს სჭირდება", შეუძლია ბევრი მუშაობა. ასეთი ადამიანები, ხშირად, სიამაყით იხსენებენ ისეთ შემთხვევებს პროფესიული ცხოვრებიდან, როდესაც ბევრი მუშაობა მოუხდათ და კარგ შედეგებს მიაღწიეს. გასაუბრებისას ძალიან სასარგებლო და საინტერესოა იმის მოსმენა, რასაც ადამიანი პროფესიული თვალსაზრისით ყველაზე "ტკბილ მოგონებებად" თვლის.

A(mbitious) - ამბიციური. ძალიან მნიშვნელოვანია, რომ ადამიანს ჰქონდეს "მამოძრავებელი იდეა", რომლის მიღწევაც, მათი აზრით, ცხოვრებას აზრს შესძენს და სხვებისგან გამოარჩევს. ზოგისთვის ეს კარიერული განვითარებაა (დაწინაურება), ზოგისთვის - მატერიალური წინსვლა, ზოგისთვის - საინტერესო საქმე, ზოგისთვის - თანამდებობის დასახელება. ამბიციურობა ძალზე მნიშვნელოვანია რთულ სიტუაციებში და კონკურენტული შეჯიბრის თვალსაზრისით, რომელიც თანამედროვე ორგანიზაციის განუყრელი კომპონენტია.

N(ice) - კარგი (სასიამოვნო) ადამიანი. როგორც სკოლაში და ოჯახში გვასწავლიდნენ, პირველ რიგში, კარგი ადამიანი უნდა იყო და მერე - პროფესიონალი. ეს ძალიან ფუნდამენტური საკითხია, რომელსაც მრავალი ჩვენგანი საკმარის ყურადღებას არ უთმობს. თანაც უფროსთან ყველა სასიამოვნო ადამიანია. ჩვენ უნდა დავრწმუნდეთ, რომ კანდიდატი იმათთვისაც კარგია ვისაც მათთვის არაფრის გაკეთება (ან გაფუჭება) შეუძლია. ეს კომპონენტი, ალბათ, გასაუბრებისას ყველაზე რთული დასადგენია და შემრჩევის გამოცდილ თვალს მოითხოვს.

მხოლოდ ამ ოთხი თემის გააზრების შემდეგ იწყება ცოდნა-გამოცდილების ნაწილი.

ჩემი აზრით, ეს მარტივი წესი "ოქროს გასაღებია" ნებისმიერისთვის, ვინც არ დაიზარებს და დაიწყებს მის გამოყენებას.

ასევე, საინტერესო იქნება დაწეროთ თქვენი არსებული საუკეთესო (და არცთუ საუკეთესო) თანამშრომლების სახელები და გააანალიზოთ ისინი SWAN-ობის კრიტერიუმებით. შედეგი, მე მგონი, ძალიან თვალსაჩინო იქნება!

წარმატებას გისურვებთ!

Nozbe.com - საუკეთესო Task Management (GTD) ინსტრუმენტი

Nozbe.com არის საუკეთესო Task Management (GTD) ინსტრუმენტი.

განსაკუთრებით მოსახერხებელია Apple-ისტებისთვის. აქვს ძალიან კარგი ვებ-ინტერფეისი (offline რეჟიმით), ასევე iPhone/iTouch და iPad აპლიკაციები.

Managing and Motivating: Five Ingredients

Thousands of employees were interviewed about what they considered to be a “great place to work.” The answers they gave were different from what the managers expected.  First Ingredient The first ingredient of a good job was "challenging, interesting work." This is work that kept the employee busy and involved all day long.  Second Ingredient The second ingredient was a feeling of being “in the know.” A good job was defined as one where the employee felt that he or she was fully informed on what was happening in the company. The employee felt like an insider, like an important part of a larger group.  Third Ingredient The third ingredient of a great place to work was a “high trust” environment. This was defined as a job where a person could feel free to do his or her best and to make mistakes, without being criticized or fired. When employees felt that they were free to make mistakes with no punishment or hostility, they enjoyed their work much more, became more creative, and worked more effectively with other people.  Fourth Ingredient The fourth ingredient in a good job was a caring boss and friendly co-workers. Often, the human environment was more important than anything else. People like to work in a place where they get along well with everyone. The happier they felt their work relationships, the better they worked, the lower the level of absenteeism was, and the more productive they were.  Fifth Ingredient The fifth ingredient for a good job turned out to be good pay and opportunities for promotion and advancement. To the surprise of many managers, the issue, of pay was number five among factors that constituted a good job or a great place to work. Psychologists have found that a certain level of pay is essential for people to feel comfortable with their jobs, but above that level, it does not have much motivational impact. It is only when pay is sub-standard or below what would normally be expected for such a job that it becomes a de-motivating influence.

Meetings - great alternative to work!

RSA Animate - Changing Education Paradigms

ძალიან საინტერესო და დამაფიქრებელი საუბარი განათლებაზე!

საშობაო მილოცვა!

მეგობრებო და მეგობრიცებო,

ძალიან გახარებული ვარ და ამაღლებული განწყობა მაქვს შობის უდიდესი დღესასწაულის, გუშინდელი ღამისთევისა და ზიარების შედეგად. დღეს პირწიგნაკზე ბევრი მილოცვა ვნახე და მეც მომინდა, თქვენთვის რამე მომეწერა.

გამახსენდა, რამოდენიმე დღის წინ სახლში მარტო ვიყავი და საფუძვლიანად დავათვალიერე. აღმოვაჩინე სამი კედელი, რომელიც მთელს ჩემს ცხოვრებასა განაპირობებს. ერთ კედელზე ხატებია, მეორეზე - დიპლომები და სერთიფიკატები, ხოლო მესამეზე - მეგობრებისა და ახლობლების სურათები. 

მაშინ მივხვდი, რომ როგორც დედამიწა (სამეცნიერო პროგრესამდე) სამ ვეშაპს ეყრდნობოდა, ჩემი ცხოვრებაც ამ სამ საყრდენს - ღვთის რწმენას, შემეცნებას და ახლობლების სიყვარულს ეფუძნება. ამ აზრებიდან დაიბადა თქვენთვის - საუკეთესო ხალხისთვის - საშობაო დალოცვა.

ჩემო ძვირფასო და კეთილო ხალხო, გისურვებთ:

♰ ღვთის რწმენაში გაძლიერებას და გულწრფელ ლოცვას! ეს მოგიტანთ სულიერ სიმშვიდესა და ღვთის წყალობას!

♰ ცოდნისა და გამოცდილების გაღრმავებას! ეს მოგიტანთ წარმატებას და ცხოვრებას საინტერესოს გახდის!

♰ დიდ სიყვარულსა და წრფელ მეგობრობას! ეს მოგიტანთ ბედნიერებას!

ჰოდა, ასეთი მშვიდები, იღბლიანები, წარმატებულები, ინტერესიანები და ბედნიერები მენახეთ! აწ და მარადის და უკუნითი უკუნისამდე! 

ამინ!

გილოცავთ ქრისტეშობას! მრავალს დაესწარით!

Do What You Do Best; Delegate the Rest - by Brian Tracy

There is a strong likelihood that the things you do best are those for which you would pay another person your hourly rate. Another way of stating this is, "delegate any tasks that can be performed by a person earning less than your hourly rate—or your desired hourly rate."

Delegate to a Person with Demonstrated Competence Having determined what to delegate, the next step is to select the person to whom you will delegate the task. If you delegate an important task to a person who is incapable of performing adequately, you are setting that individual up for failure while inviting disappointment and frustration on your part. This is not to say the person has to be as capable as you. But he must have sufficient skills and experience to effectively perform the delegated task. Choose carefully. It is in the best interest of the person to whom you are delegating and of course, in your own best interest as well.

Define the Task Clearly Be clear as to your intended outcome. What is the end result you want to achieve when the delegated task has been completed? Make every effort to describe this clearly to the person to whom you are delegating the task. Then ask her to repeat her understanding of the assigned task. If her description is not an accurate summary of what you want to accomplish, explain the differences in detail and ask her to again feed back to you her understanding of the assignment. If the two of you do not start out on the same page, there is little likelihood of success.

Set a Deadline Set a clear deadline for completion of the delegated task. Do not be vague. An ambiguous target such as "sometime next week," or "as soon as you can get it done" will not serve either of you well. Without a clearly defined completion date, there will be no sense of urgency, and the job may very well drag on ad infinitum, frustrating you both.

Establish Benchmarks It will be important for both of you to be able to gauge the progress being made as the delegated task is carried out. Specifically, how will you measure this progress? Reach agreement on the yardstick by which you will make such judgments.

Agree on Consequences What will be the consequences of the person successfully completing the delegated task? Are these consequences known by the person charged with the responsibility of carrying them out? Are they important to him? Will they serve to motivate him? The consequences do not have to be enormous, but they should be meaningful to him. Otherwise they will have little effect. Their emotional import is what will have the greatest affect.

Put it in Writing Before the delegated assignment is launched, there is one additional important step. Have the entire process described to this point documented in a written agreement. Then, have each of you sign it. Psychologically, this final step transforms your mutual understanding into a commitment.

ძალიან კარგი ინსტრუმენტი - www.followupthen.com

მარტივი და კარგი ინსტრუმენტი დატვირთული და გულმავიწყი მენეჯერებისთვის.

გილოცავთ ახალ, 2011 წელს! მრავალ სიკეთეს დაესწარით!

მადლობა 2010 წელს!

2010 წლის განმავლობაში:

• დავიწყე ადამიანური რესურსის მართვის რეფორმა თიბისიში
• დავამთავრე სწავლა PMC-ს პროგრამით და ჩავაბარე PMP გამოცდა
• გავხდი კომაროვის სკოლის სამეურვეო საბჭოს თავმჯდომარე
• პირველად ვცადე ბაკალავრების სწავლება
• ხუთჯერ ჩავატარე პროექტების მართვის თრეინინგი (კავკასიის უნივერსიტეტი, თავისუფალი უნივერსიტეტი, თიბისი ბანკი და 2 * გიპა)
• მონაწილეობა მივიღე თავისუფალ უნივერსიტეტში მათემატიკის და კომპიუტერული მეცნიერებების ფაკულტეტის (MACS) ჩამოყალიბებაში
• ვიყავი ფინანსთა სამინისტროს ელ. ხაზინის პროექტის კონსულტანტი
• ვიყავი ეროვნული ბანკის ანგარიშსწორების სისტემის პროექტის კონსულტანტი
• ვიყავი საქართველოს ლატარიის კომპანიის კონსულტანტი აიტი სტრატეგიის შემუშავების პროცესში
• კინაღამ გავხსენი კარაოკე კლუბი (იმედია, კიდევ მოვახერხებ)
• ვიყავი NIMD კონსულტანტი პოლიტიკური პარტიების ინსტიტუციური განვითარების პროექტში
• მეორედ ჩავატარე მეწარმეობის კურსი კავკასიის ბიზნეს-სკოლაში
• მეგობრებთან ერთად დავაარსე მართვის აკადემია
• მეგობრებთან ერთად დავაარსე "აიტი სერვისი" - სახლის კომპიუტერული მომსახურების კომპანია
• ვნახე მაკკენზის "მაესტროები" საქმეში

• მოვნათლე ნიკოლოზ კარტოზია
• მივიღე მონაწილეობა ურბნისის ტაძრის რეკონსტრუქციაში
• ვიყავი საქართველოს რაგბის ნაკრების თამაშზე ტრაბზონში
• შევცვალე ოჯახის ორივე მანქანა
• ორჯერ გავიმარჯვე კარაოკეს კონკურსში
• შევწყვიტე სიგარეტის მოწევა
• გავხდი iPhone4 და iPad ბედნიერი მფლობელი
• ჩავატარეთ სკოლის დამთავრების 20 წლისთავის აღსანიშნავი ღონისძიება

• მაკოსთან ერთად ვიყავი სან-ფრანცისკოში და ჰავაიზე
• ვიყავი დუბაიში ოჯახთან ერთად
• ვიყავი ლონდონში და ოქსფორდში
• ვიყავი ფრანკფურტში
• 5-ჯერ ვიყავი აჭარაში, 4-ჯერ კახეთში, სამჯერ ბაკურიანში, ორჯერ გუდაურში, ერთელ რაჭაში
• ვიყავი ტოკიოშო და შემოგარენში
• დავესწარი მიუნხენის ბაიერნის თამაშს ალიანზ არენაზე
• ვიყავი დანიაში და შვედეთში
• ვიყავი მიუნხენში და ნიურნბერგში

• ბევრი კარგი ადამიანი გავიცანი
• ბევრი კარგი წიგნი წავიკითხე

მეტი რა ვქნა?!